سندرم تونل کارپ

سندرم تونل کارپ (تونل مچ دست) چیست؟

سندرم تونل کارپال یک عارضه ی شایع در دست است که می تواند حرکات و حس دست را مختل کند. این سندرم

به دلیل فشار به عصب ابتدای کف دست (عصب مدیان)،ایجاد می شود.

تونل کارپال یک مجرای باریک و به پهنای انگشت شست، در زیر مچ دست می باشد. این کانال از عصب مدیان و تاندون هایی که انگشتان دست را خم می کنند، محافظت می کند. فشار به این عصب می تواند باعث ضعف و درد مچ دست و کف دست شده و همچنین در برخی انگشتان بیحسی و سوزش ایجاد کند.

علائم و نشانه ها:

سندرم تونل کارپال معمولا به آهستگی و با علائمی مانند سوزش، خارش، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در کف دست و انگشتان، شروع می شود. علائم این عارضه معمولا در طول شب شدید تر شده و خواب بسیاری از افراد مبتلا را مختل میکند. بسیاری از افراد احساس می کنند که برای رهایی از علائم، باید دست خود را تکان دهند .

با پیشرفت سندرم مچ دست، علائم آن در طول روز پدیدار شده و معمولا هنگام در دست داشتن اجسام مانند تلفن و یا برس مو، شدید تر می شوند. اگر فشار همچنان روی عصب باقی بماند، می تواند منجر به ضعف در دست و بی حسی پایدار تری گردد. همچنین ممکن است فرد، اشیا را به طور غیر منتظره بیاندازد یا در گرفتن آن ها ضعیف باشید .

حالتهایی که باعث ابتلاء به بیماری میشود:

• قرار گرفتن مچ دست در حالات غیر طبیعی و استفاده ی زیاد از انگشتان، به خصوص با نیرو یا لرزش زیاد (مانند نگه داشتن فرمان به هنگام رانندگی با ماشین های سنگین)

• استفاده از ابزار های دستی به خصوص ابزار های با لرزش  بالا مثل مته و دریل.

• استفاده ی زیاد از صفحه کلید و رایانه، خیاطی و قالی بافی.

• ورزش هایی مثل هند بال و نواختن ساز هایی مانند ویولن.

شرایط پزشکی نیز می توانند در برخی افراد منجر به سندرم تونل کارپال شوند :از جمله انها:

• التهاب و تورم تاندون ها در مچ دست

• آسیب به مچ دست (کشیدگی، پیچ خوردگی، در رفتگی و شکستگی)

• تغییر در سطح هورمون ها و فرایند های متابولیکی(بارداری، یائسگی، به هم خوردن تعادل هورمونهای تیروئید)

• احتباس مایعات (مانند دوران بارداری)

• استفاده از دارو ها به خصوص کورتونها بصورت سیستمیک

تشخیص

۱-شرح حال :احساس گز گز و مور مور و بی حسی در دست بخصوص انگشت شست و اشاره و میانی بخصوص اگر در شبها ایجاد یا بدتر شود

۲-معاینه فیزیکی بیمار:تستهای بالینی که پزشک در مطب برای تشخیص انجام می دهد

۳-گرفتن نوار عصب :نوار عصب حدود ۶۰ درصد برای تشخیص ارزش دارد

پزشک با در نظر گرفتن همه موارد فوق میتواند تشخیص بیماری و شدت آنرا بدهد و اینکه آیا به جراحی نیاز دارد یا خیر را تعیین کند.

روش های درمانی

۱-درمان غیر جراحی:در موارد خفیف با بستن مچ بند طبی و انجام حرکات کششی تاندونهای انگشتان دست و مصرف مسکن

۲- درمان جراحی:

درمان جراحی این ضایعه بدون بی هوشی و با بی حسی موضعی و با شکاف جراحی حدود یک سانتی متر به روشهای مختلف قابل انجام است و بیمار بلافاصله مرخص میشود.

توصیه های بعد جراحی:بیمار بلافاصله انگشتان را حرکت می دهد و محل شکاف کوچک جراحی که پانسمان شده است را ۳ روز بعد عمل باز میکند و نیاز به پانسمان مجدد ندارد و میتواند دستها را با اب معمولی هم بشوید و پس از ۲ هفته بخیه ها را هم بکشد .